Автордың бұл жалынды жүректен туған туындысы – Хакім Абайдың 180 жылдық мерейтойына арналған, қасиетті мекенге деген ерекше тағзым мен терең құрметтің белгісі.
Бұл дала қатпар сырын күбірлеген,
Көз салсаң, ойға шомып, түбі терең…
Санада мұң тұнады, жыр нөсерлеп,
Күндерге кешегі өткен дүбірлеген.
Күн күліп, үн шоғырлап аспанында,
Бір-бір жыр жатқан жұмбақ тастарында…
Бата алып, зәмзәм ішіп, жол тартамыз,
Күшікбай батыр баба бастауында.
Шыңырау тартса тұнық тегі жырым,
Боз жусан аңқа жарған, жері – нуым.
Дана Мұхтар – кіндік қаны тамған мекен,
Киесі сезілгендей Бөрілінің.
Биіктік парасатты астары қат.
Оу, бұ жер, не шіркін, дастан – бұлақ.
Хакім Абай туған жер осы жер ғой?!
Қадірі артқан Алашқа Сыртқасқабұлақ.
Шуағын таратса еді шапағат нұр.
Ғаламат ғашық отын, кәусар – бақтың.
Еңлік – Кебек… ескерткішке – тағзым еттік,
Тарихы мұнда тұнған махаббаттың.
Сағымдай көлбеп сонау қадым – күнім…
Тәу етсең, жол қадап тұр – әзіз сұғын.
Қалқанды – қылышымен ел қорғаған,
Ералы батыр жатқан жазығы бұл.
Қарт Шыңғыс, қасиеттім, Орда – бесік…
Қырандай құз-қиялы шолған көші.
Маңдайдан йіскейді әз баласын,
Қара өлең қазығында самала есіп.
Санаңа сыр ұшығын сақтар ма едің?!
Сүредей сүбелі сый тартқан ерім!..
Қалың жұрт әруағына аят оқыр –
Құнанбай – Қажы әулеті жатқан қорым.
Ойым да өркен жайып мұнарлаған.
Киеңе, мың тағзымым тұмар – бабам.
Хакім Абай, Әулие Шаһкәрімім –
Қос күмбез шартатапқа нұр аулаған.
Барлығы, Жаратқаннан сый – сонар із.
Қалдырған қанша ақын жырлап аңыз.
Қарауыл киелі өлке рух береді –
Кеңгірбай ата – абыз да би бабамыз.
Әлмисақ саф тарихқа болған негіз.
Мөлдір сулы шипасы, бойға ем жүз.
«Қоңыр Әулие» мекенінде бар қасиет.
Көнеден таңғажайып жол көреміз…