АОКИГАХАРА ОРМАНЫ

         Қайда орналасқан: Фудзи тауының етегі, Яманаши Префектурасы, Жапония.

         Аокигахара немесе «Суицид орманы» — Жапонияның ең оғаш, жұмбақ және қорқынышты жерлерінің бірі және елден тыс жерлерде танымал болған орын. Оның үстіне, оның қорқынышты даңқы өзіне әбден лайық, өйткені жыл сайын жүзден астам ерлер мен әйелдер өмірмен есеп айырысу үшін дәл осы жерге келеді. Префектура билігі мұндай жағдайлардың санын азайту үшін белсенді жұмыс жүргізуде – орманда жігерлендіретін ұрандар мен сенім телефондарының нөмірлері бар тақтайшалар іліп қойылған, ал полиция кез-келген күдікті келушілер туралы хабарламаларға бірден жауап береді.

         Адамдардың мұнда ұмтылуына не себеп болатыны белгісіз. Жапондықтар Аокигахараны (немесе Джукайды) жындар мен елестер мекендейді деп санайды. Және оған сену де оп-оңай. Мұнда керемет тыныштық орнаған, сондай-ақ іс жүзінде жануарлар жоқ, ал компас инесі кездейсоқ бір жағынан екінші жағына айналады. Сонымен қатар, XIX ғасырда жақын маңдағы ауылдар мен қалалардың тұрғындары орманды убасуте жасау үшін пайдаланғаны туралы дәлелдер бар — олар әлсіз балалар мен қарттарды аштықтан немесе суықтан өлулері үшін осы жерге әкелген екен.

         Ғалымдар жасыл аймақтың мистикалық қасиеттерін табиғи себептермен түсіндіреді. Тыныштық тығыз жасыл желектерден және орманның жүздеген жылдар бұрын қатып қалған кеуекті лавада өсуінен туындайды (ол дыбыстарды жақсы сіңіреді). Компастың біртүрлі әрекет ететіні, жер астында темір рудасының үлкен кен орындары бар. Ал үлкендерге деген терең құрметімен танымал Жапонияда убасутені жиі қолдану тәжірибесі күмән тудырады. Алайда, осындай ақылға қонымды дәлелдерге қарамастан Аокигахарадағы суицид ағыны тоқталмауда. Бұл көрсеткіш бойынша ол Сан-Францискодағы «Алтын қақпа» көпірінен кейін әлемде тұрақты екінші орында тұр.

        1961 жылы Сэйте Мацумотоның «Толқын мұнарасы» романы шыққаннан кейін бұл орман өз өмірін аяқтағысы келетіндер арасында ерекше танымалдылыққа ие болды деп саналады. Оның кейіпкері жанжалды махаббатқа батып, Аокигахарада өз өмірмен есеп айырысады. Ал Ватару Цурумидің 1993 жылы жарық көрген «Суицидке арналған толық нұсқаулық» кітабы жағдайды одапн бетер нашарлатты. Онда автор бұл орманды өліммен бетпе-бет келу үшін тамаша орын ретінде сипаттайды, тіпті оның қай бөлігінде жақсы екендігі туралы кеңестер де берген.